Prachtig interview met de Britse dichter/historica Helen Macdonald over haar maatschappijkritische essaybundel ‘Schemervluchten’. Ze gebruikt vaak de natuur als ingang: ‘In mijn werk probeer ik wetenschap en gevoel samen te brengen. Ik heb veel biologen en ecologen onder mijn vrienden. Ook zij voelen een sterke emotionele band met de landschappen en dieren die ze bestuderen. Alleen kunnen ze niets van die emoties kwijt in hun wetenschappelijke publicaties. Natuurlijk hebben we harde wetenschap nodig om te begrijpen wat er gebeurt en wat we daaraan kunnen doen, maar ik denk dat het belangrijk is om ook aandacht te hebben voor de emotionele kant, zonder sentimenteel te worden.’
Ook mooi: ‘Mijn hele leven maak ik al dingen mee in de natuur die een diepe indruk achterlaten, bijna een soort openbaringen. Met God heeft dat voor mij weinig te maken, maar wel met iets wat het menselijke overstijgt. Sinds mijn boek is verschenen, krijg ik allerlei reacties van mensen die zeggen: dit herken ik, dit heb ik ook gevoeld in de natuur!’. Een vrouw naar mijn hart.

Bron: De Volkskrant – Ook in de ‘veel politiekere’ essaybundel van Helen Macdonald spelen vogels een hoofdrol.